دغدغه

گفتم: خسته‌ام

گفت: « لاتقنطوا من رحمة الله » (زمر ، 53)

« از رحمت خدا نا امید نشوید »

گفتم: انگار، مرا فراموش کرده ای!

گفت: « فاذکرونی اذکرکم » (بقره ، 152)

« من را یاد کنید تا یاد شما باشم »

گفتم: تا کی باید صبر کرد؟

گفت: « و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا » (احزاب ، 63)

« تو چه می‌دانی! شاید موعدش نزدیک باشد »

گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای منِ کوچک، خیلی دور است! تا آن موقع چه کنم؟

گفت: « واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله » (یونس ، 109)

« کارهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند »

گفتم: تو خدایی و صبور! و من بنده‌ات و ظرف صبرم کوچک است.

گفت: « عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم » (بقره ، 216)

« شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشد »

گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل… اصلا چطور دلت میاد؟

گفت: « ان الله بالناس لرئوف رحیم » (بقره ، 143)

« خدا نسبت به همه‌ی مردم ، نسبت به همه ، مهربان است »

گفتم: دلم گرفته

گفت: « بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا » (یونس ، 58)

« باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند »

گفتم: توکلت علی الله

گفت: « ان الله یحب المتوکلین » (آل عمران ، 159)

« خدا آنهایی را که توکل می‌کنند دوست دارد »